We gaan het hebben over de drie B’s! En dan bedoel ik in dit geval niet buik, billen en benen… Nee wil ik het hebben het over balans, bewustzijn en beoordelingskader.

Balans in de volle breedte! De work-life balance is iets waar ik veel mensen mee zie worstelen. Wat vind ik nou echt belangrijk. Leven om te werken of werken om te leven. En dat is voor iedereen anders, want wat nou als je werk je hobby is, wat nou als je daar heel veel energie uit kan halen. Dat je ook in je werk de balans hebt, dat je doet wat je leuk vindt. Dat is niet alleen een kwestie van de juiste baan maar dat is des te meer een kwestie van mindset. Op het moment dat je een baaldag hebt, hoef je jezelf alleen maar de vraag te stellen “wil ik me nu zo voelen?”. Het moet wel heel gek zijn dat je niet richting jezelf antwoord “nee natuurlijk niet”. En als je dan vervolgens richting jezelf gaat uitspreken hoe je je wél wil voelen, dan groei je gelijk een paar centimeter. Je gaat rechterop staan, je voelt de energie weer stromen! Balans tussen vreugde vanuit jezelf en plezier van buitenaf.

Vaak leven we niet in het nu. We zijn bezig met het verleden, wat we daar allemaal anders hadden kunnen doen, waar we spijt van hebben, wat ons verdriet gedaan heeft of teleurgesteld. Of we zijn bezig met de toekomst, later als ik groot ben wil ik…, of als ik dát salaris heb ben ik gelukkig, of die hogere functie of rol of iemand anders die je gelukkig moet gaan maken. Je bent je dan constant aan het verzetten tegen wat ís. Je bent bezig met alles wat je verlangt en waar je naar streeft en daar heb je vaak een gevoel van onbehagen bij omdat dat nu nog niet zo is. Hoe zonde is dat! Want als je je bewust bent hiervan, je gewoon kan zíjn, kan genieten van de reis, dan voelt dat in alles steeds relaxter! Het gaat wat mij betreft dus ook over bewustzíjn in plaats van bewustwórding!

Laatst las ik een boekje over verlichting waarin stond dat alles al van tevoren bedacht is. En waarom zou je je dus in godsnaam zorgen maken over iets, als van tevoren toch al vaststaat hoe het gaat uitwerken, hoe je het gaat doen en hoe je je voorbereidt. Ja dat zou wel heel relaxt zijn als ik daar helemaal in kon geloven. Ik mag toch ook graag het gevoel hebben dat ik zelf het stuur van mijn eigen leven vastheb moet ik zeggen. Maar anderzijds, het gaat ook over het leven in het nu. Accepteren dat het zo is.

Doelen stellen is natuurlijk prima en ook nodig, er moet namelijk wel wat rek zitten in je eigen elastiekje. Ik geloof er ook niet in dat je alles moet doen binnen je comfortzone. Ik geloof dat je af en toe buiten je comfortzone moet gaan om groei te bewerkstelligen. Dat je daar een zekere angst voor hebt, spanning zou ik het eerder willen noemen, is ook helemaal ok. Want dat betekent dat je inderdaad buiten die comfortzone gaat. Neem die angst waar maar laat hem niet ronddwalen in je gedachten, laat die angst niet groter worden. Want ook dat is wat ik inmiddels geleerd heb “het zijn maar gedachten”. Je bent je gedachten niet. Gedachten zijn enkel externe prikkels.

Het ellendige van prikkels is, niet alleen vanuit je gedachten maar ook vanuit je zintuigen, dat we er altijd binnen een mum van tijd een oordeel over hebben. We hebben werkelijk óveral een oordeel over. Over onszelf én over anderen. Wat stom dat ik mijn teen stoot, had ik dat niet gewoon anders kunnen doen, allemachtig wat heeft die voor rare jas aan, nou dat zég je toch niet zo, etc. Oordelen doen we allemaal en we hebben er eigenlijk amper vat op want dat doen we zo ontzettend snel! En vervolgens zitten daar emoties aan vast. Ik merk het al nu ik dit stuk aan het typen ben, dat ik teruglees wat ik typ en ook direct zie dat het enkel negatieve oordelen/emoties zijn die ik schrijf, maar je kan natuurlijk ook een positief oordeel hebben en een positieve emotie. Graag zelfs! Want een negatieve emotie is altijd destructief. Voor jezelf en voor omgeving. Het helpt niet en vaak stap je er door in een slachtofferrol waar niemand op dit te wachten (mijn mening 😉). Vaak is je beoordelingskader ook wel iets wat je van huis uit hebt meegekregen. Hebben je ouders altijd snel hun mening klaar over dingen en niet op een positieve manier, dan zal je hier zelf ook eerder op die manier mee omgaan. Maar… er is hoop! Door je bewust te zijn van die emoties, kan je vat hebben op de acties die je er vervolgens aan koppelt! Het begint bij acceptatie, omarmen dat je zo voelt, zachtheid naar jezelf en het even laten zijn. Je kan je verantwoordelijkheid nemen over je acties op het moment dat je bewust bent. De situatie uit de context halen, iets anders gaan doen, humor (zelfspot helpt altijd want ook dan ga je boven de situatie staan) of met nieuwsgierigheid de situatie bekijken “hmm interessant dat ik hier zo op reageer…”. Elke negatieve emotie is een uitnodiging voor groei omdat er vaak een oude knop/pijn ingedrukt wordt en daar kan je iets mee doen. Je kan je onttrekken aan de situatie, je kan hem accepteren of je kan hem veranderen. I’s all up to you! Ha fijn, toch een beetje stuur op je eigen leven! Geniet van je reis. Dat ga ik ook doen!