Veel van ons hebben de neiging om de ander vóór onszelf te plaatsen. Dat kan gaan om je collega, je medewerkers, je partner, je kinderen, familie, vrienden, dat maakt niet uit. Dit lijkt vaak heel normaal, want we vinden het prettig om een ander te helpen, er voor een ander te zijn. Ook vinden we het fijn als de ander er voor ons is.
Daar komt bij dat het over het algemeen veel fijner is om na te denken over de problemen van een ander en deze op te lossen (want zo zijn we even afgeleid van onze eigen issues). Zo verzetten we onze gedachten even van onszelf naar de ander.
Toch wil ik in deze blog een pleidooi houden om eerst voor jezelf te zorgen, aandacht te geven aan je eigen issues, je eigen energie en behoeften. Ik ben er namelijk van overtuigd dat je eerst goed moet kunnen leidinggeven aan jezelf, voordat je goed kan leidinggeven aan een ander. Hoe kan jij voor een ander bepalen wat er daar goed voor is, als je niet eens goed luistert naar je eigen intuïtie en je eigen behoeftes.
Klinkt een beetje als “de beste stuurlui staan aan wal”. Vanaf een afstandje kijken naar een situatie is soms zoveel makkelijker. Misschien is het daarom handig om eens naar je eigen issues te gaan kijken van een afstandje. Leun eens achterover en bedenk welke grote of kleine issues er spelen in je leven.
Welk advies zou je geven als dit de issues waren van je beste vriend/vriendin? Heel vaak weet je zelf namelijk best wat goed voor je is, maar zit er ook een stemmetje (vaak een heel hard roepend stemmetje) dat je dat niet moet doen, dat het niet goed voor je is, niet leuk, te spannend, te onzeker, dat je het niet kan, etc.
Maar wat nou als niet dat heel hard roepende stemmetje de waarheid spreekt maar het zachte fluisterende stemmetje dat zegt dat je het wel moet doen, dat het misschien wel spannend is maar dat het kloppend is, dat het goed gaat komen, dat juist jij de persoon bent hiervoor, etc. Het zachte stemmetje, het advies wat je aan de ander zou geven, is vaak de stem van jouw intuïtie.
“Er is niemand die de waarheid zo kent als jij,
durf te vertrouwen op jouw gevoel
Als jij durft te luisteren naar de kracht van jouw intuïtie. Als jij gaat vertrouwen op jezelf. Als jij gaat doen waar jij blij van wordt. Als jij gaat staan voor jouw waarden. Als je de dingen doet waar je energie van krijgt. Als je durft te zeggen dat iets wel spannend is dat je het toch doet. Als je kan toegeven aan je moeheid als je dat voelt. Als je jouw onzekerheid kan zien als een kritische noot en deze kan bedanken voor de waarschuwing. Hoe denk jij dat je er dán voor een ander kan zijn?
De ander krijgt dan te maken met jou vanuit een andere soort verbinding. Die durft ook zijn/haar kwetsbaarheid te tonen. Die weet dat jij de oplossing misschien ook niet hebt maar dat je luistert, dat je oprechte aandacht voor hem/haar hebt. Je vormt een inspiratiebron van hoe het ook kan.
Als je dus vandaag nog, in het zonnetje, eens achterover zou gaan leunen en jezelf de vraag stelt; wat heb ik nu nodig? Waar heb ik nu behoefte aan? En je blijft vervolgens stil… wat zegt dan dat zachte stemmetje? En wat is er voor nodig om naar dat zachte stemmetje te luisteren? Tijd? Ruimte? Zelfliefde? Kom dán eens in de actie en ga daar wat mee doen. Maak die tijd! Creëer die ruimte! Wees lief voor jezelf!
Elke nee is oké,
zo lang het maar een ja is tegen jezelf
Mijn zachte stemmetje zegt me dat ik vandaag vooral ook even wat tijd voor mezelf moet nemen en me er aan overgeven dat er mogelijk minder uit mijn handen komt. Het is… en het is ook lekker weer ;-).
