Vroeger hield ik al van het bos, we woonden er ook vlakbij dus met 5 a 10 minuten was ik in het bos. Heerlijk vond ik het om daar te wandelen. Vaak nam ik de hond (of de honden toen we er 2 hadden) mee. Met anderen wandelen deed ik eigenlijk zelden. Zoals met kerst, als iedereen met hele families het bos in ging? Dat vond ik niets. Alleen met mijn gedachten en de stilte vond ik het prettigst. Tegenwoordig merk ik dat ik er veel te weinig de tijd voor neem. Ik moet er nu ook een stukje voor rijden, dat scheelt zeker. Maar als ik er dan loop dan voel ik weer datzelfde. De rust van de natuur, de stilte en tegelijk de geluiden van bladeren, vogels, bomen… de geuren van het gras, de (dennen)bomen, alles…. Het is alsof al mijn zintuigen aangaan, zich openen. Waar ik me er vroeger niet bewust van was, waarom ik het nodig had en het deed, ben ik dat nu wel. Ik kan de prikkels van alledag even loslaten, dichterbij mezelf komen en ontspannen in mijn lijf en hoofd.
Als ik er loop valt het me op dat enerzijds ik vaak één van de weinigen ben die alleen loopt en anderzijds dat de meeste mensen altijd over de gebaande paden, de bredere zandwegen, lopen. Nou wil ik de natuur ook graag in stand houden dus ik banjer ook niet overal doorheen, maar zoek juist wel de kleinere paden op, vind het leuk om niet precies te weten waar ik uitkom. Hoe overeenkomstig is dat met het normale leven. Veel mensen die de zogenaamde gebaande paden lopen zoals die voor ze bedacht zijn, die veilig zijn, overzichtelijk. Maar naar mijn mening mis toch ook veel als je niet af en toe afslaat een klein onconventioneel (bos)pad inslaat. Alles wat je daar beleeft is intenser en brengt je dichterbij jezelf. En wat is eigenlijk het gebaande pad. Wie heeft bedacht dat het zo “hoort”? Je ouders, je school, je omgeving? Of zijn het normen en waarden die je jezelf hebt opgelegd? Maar wat is jouw pad? Welke afslagen wil jíj nemen? Welke plekjes in het bos en in jezelf kan je ontdekken als je alleen wandelt?
Natuurlijk is het ook gezellig om met anderen te wandelen en is in de natuur zijn sowieso fijn. Ik merk echter dat ik het nodig heb om dit ook regelmatig ook alleen te doen. Met z’n tweeën of meer lopen maakt dat ik niet naar mezelf hoef te kijken en geeft een soort schijnveiligheid. Alleen lopen geeft mij een gevoel van vrijheid, mijn eigen regels en pad kunnen bepalen vanuit vertrouwen.
Het strand is een ander stukje prachtige natuur. Het geluid van de zee en de wind (mits het strand niet vol ligt en je allemaal spelende kinderen om je heen hebt) in je haren. De zandkorrels die je een dag later overal tegenkomt, neem ik op de koop toe. Mijn zoon houdt niet zo van het bos, die maak je blijer met wandelen op het strand. Hij houdt van ruimte om zich heen, het overzicht. Terwijl hij de zee tot voor kort nog wel wat eng vond en dan met name de golven. De zee heeft natuurlijk ook iets onberekenbaars door zijn kracht maar tegelijkertijd zie ik oneindigheid, vloeibaarheid en helderheid. En ook de uitgestrektheid van het strand en de beweging in de duinen, is prachtig.
Onlangs gingen we in het donker naar het bos, we liepen een pad waar allemaal lichtjes in de bomen hingen. Ik vond het prachtig en kon echt genieten van de lampjes en de geluiden en geur van de natuur. Tenminste…. met een zoon naast me die iedere paar seconden me vertelde dat hij niet hield van het bos, laat staan in het donker, was het wat lastiger natuurlijk. Maar toch, naar mate de wandeling vorderde werd ook hij rustiger en deed de natuur zijn werk.
Dit weekend liep ik weer eens in mijn eentje door het bos en stroomde de inspiratie weer in mezelf, wat zich mede uitte in deze nieuwe blog. Mijn innerlijke kind kreeg weer meer ruimte. Ik was mijn inspiratie de afgelopen periode even kwijt en dat frustreerde me af en toe wel, ookal kan ik tegenwoordig wel echt het vertrouwen hebben dat dat wel weer gaat komen. Het voelde goed om te merken dat de natuur mij weer in mijn inspiratie zette.
Ik ben heel benieuwd wanneer jullie de natuur opzoeken, op welke manier en wat dat met je doet. En mocht je dat weinig doen, dan raad ik het je aan! De natuur is helend!
Elke wandeling in de natuur, levert meer op dan we zoeken
